ਲੁੱਚੀ ਧਰਤੀ-*ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ

ਤਹਿ ਦਿਲ ਤੋਂ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਮੇਹਰਬਾਨ ਬਟਾਲਵੀ ਜੀ ਦਾ ਜਿੰਨਾ ਨੇ
ਇਹ ਰਚਨਾ ਸਾਰੇ ਪਾਠਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਈ ....ਲਾਲੀ

ਲੁੱਚੀ ਧਰਤੀ
ਅੰਬਰ ਦਾ ਜਦ ਕੰਬਲ ਲੈ ਕੇ,
ਧਰਤੀ ਕੱਲ ਦੀ ਸੁੱਤੀ,
ਮੈਨੂੰ ਧਰਤੀ ਲੁੱਚੀ ਜਾਪੀ,
ਮੈਨੂੰ ਜਾਪੀ ਕੁੱਤੀ।
ਸਦਾ ਹੀ ਰਾਜ-ਘਰਾਂ ਸੰਗ ਸੁੱਤੀ,
ਰਾਜ-ਘਰਾਂ ਸੰਗ ਉਠੀ,
ਝੁਗੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਜਦ ਵੀ ਬੋਲੀ,
ਬੋਲੀ ਸਦਾ ਹੀ ਰੁੱਖੀ।
ਇਹ ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ,
ਅੱਖੀਆਂ ਉਪਰ ਚੁੱਕੀ,
ਉਹ ਇਹਨੂੰ 'ਮਾਂ' ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ,
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਪੁੱਤੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹਨੂੰ ਲਾਡ ਲਡਾਇਆ,
ਪਰ ਇਹ ਰੁੱਸੀ-ਰੁੱਸੀ.
ਕਈ ਵਾਰੀ ਇਹਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਰਲ ਕੇ,
ਸੌ ਸਿਕੰਦਰਾਂ ਲੁਟੀ।
ਇਹਨੇ ਰਾਜ-ਘਰਾਂ 'ਚੋਂ ਆ ਕੇ,
ਫਿਰ ਵੀ ਬਾਤ ਨਾ ਪੁੱਛੀ।
ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਲੁੱਚੀ ਕਹਿੰਦਾ,
ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਕੁੱਤੀ,
ਕੱਲ ਤਕ ਜਿਹੜੀ ਮਾਂ ਵਾਕਣ ਮੈਂ,
ਅੱਖੀਆਂ 'ਤੇ ਸੀ ਚੁੱਕੀ।
*ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ