ਰੀਝ ਸਿੰਧੂਰੀ .....by Seemaa S ਗਰੇਵਾਲ
ਮਹਿਕਾਂ ਦੇ ਦੀਵੇ ਬਾਲ ਕੇ
ਰਖ ਮੁੰਡੇਰ ਦਿਆਂ.........
ਰੌਲਾ ਪਾ ਦਿਆਂ ਰੋਹੀਆਂ
ਬਿਨ ਬੋਲੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਹਾਂ ...
ਮੋਈਆਂ ਮੋਈਆਂ ਕਰਦੀਆਂ
ਅਠਖੇਲੀਆਂ ਰੋਂਵਦੀਆਂ....
ਦੇ ਕੇ ਮੁੱਠ ਭਰ ਬਚਪਨਾ
ਓਹਨਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭੇਂਟ ਦਿਆਂ....
ਵਿਚ ਵਣਾਂ ਦੇ ਕੁੱਲੜੀ
ਸੋਚੀਂ ਬਣਾ ਦਿਆਂ ....
ਭੱਜਦੇ ਚੀਤੇ ਥੰਮੵ ਸੂ ਵੇਖਣ
ਜਦ ਲੈ ਸਾਂ ਤੇਰਾ ਨਾਂ .....
ਰਾਤ ਦਾ ਰੱਖ ਕੇ ਸੱਜਰਾ ਸਾਹਾ
ਮਾਈਆਂ ਪਾ ਦਿਆਂ...............
ਛੁਆ ਕੇ' ਰੀਝ' ਨੂੰ ਦੁੱਬੜੇ
ਵਾਂਗ ਵਹੁਟੀ ਸਜਾ ਦਿਆਂ ............
ਉੱਲੂਆ ਵੇ ਅੱਖ ਮੀਟ ਲਾ ਤੂੰ
ਰਤਜਗੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇ ਖਾਂ ....
ਜੇ ਤੂੰ ਰਾਤ ਨੂ ਨੀਂਦਰ ਸੌਵੇਂ
ਮੈਂ ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਬੁਲਾਂ .........
ਓਹਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਮੋਢੇ ਲੱਗ ਕੇ
ਵਿਚ ਬੰਜਰ ਵੇਲ ਉਗਾਂ.......
ਤੋੜ ਕੇ ਫੁੱਲ ਫੇਰ ਰੱਤੜੇ
ਸੇਜ ਵਿਛਾ ਦਿਆਂ ..........
ਕੋਲਾਂ ਦੇ ਕਾਲੇ ਮੁਖ ਨੂੰ
ਸੁਰਖੀ ਲਾ ਦਿਆਂ .........
ਕਾਵਾਂ ਦੀ ਥਾਵੇਂ ਬੋਲ ਕੇ
ਸੁਨੇਹੜਾ ਤੂੰ'' ਦਾ ਦਿਆਂ ....
ਤੇਲ ਕੌਲੇ ਨੂ ਮਣਸ ਕੇ
'ਜੀ ਆਇਆਂ' ਕਹਿ ਦਿਆਂ...
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਦਰ 'ਚੌਲ ' ਰਖ ਕੇ
'ਤੂੰ ' ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾਂ .....
'ਤੂੰ ' ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾਂ .....
ਮੈਂ ਰੰਗ 'ਸਿੰਧੂਰੀ ' ਜਾਂ ....
.........................................................................................................ਸੀਮਾ ਗਰੇਵਾਲ
No comments:
Post a Comment