ਸੰਗਰਾਂਦ
ਪੋਹ ਮਹੀਨਾ
ਸਰਦ ਇਹ ਬਸਤੀ ਪਹਾੜੀ
ਯੱਖ-ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਮੇਂ
ਮੇਰੇ ਲਾਗੇ,ਮੇਰੀ ਹਮਦਰਦਣ ਦੇ ਵਾਂਗ,ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੈ,ਚਾਨਣੀ ਦੀ ਝੁੰਭ ਮਾਰੀ
ਹੂ-ਬਹੂ ਚੀਨੇ ਕਬੂਤਰ ਵਾਕਣਾਂ
ਗੁਟਕਦੀ ਤੇ ਸੋਨ-ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਖਿਲਾਰੀ !
ਪੋਹ ਮਹੀਨਾ, ਸਰਦ ਇਹ-
ਬਸਤੀ ਪਹਾੜੀ lਇਹ ਮੇਰੀ ਵਾਕਫ,ਤੇ ਹਮਦਰਦਣ ਦਾ ਘਰ
ਜਿਸ 'ਚ ਅਜ ਦੀ ਰਾਤ
ਮੇਂ ਇਹ ਹੈ ਗੁਜ਼ਾਰੀ lਜਿਸ ਦੀ ਸੂਰਤ,ਚੇਤ ਦੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਨੀਮ-ਨਿੱਘੀ ਦੁਧੀਆ ਹੈ ਗੁਲਾਨਾਰੀ lਪੋਹ ਦੀ ਸੰਗਰਾਂਦ ਦੇ ਪਰਭਾਤ ਵੇਲੇ,ਨਿੱਤਰੀ ਮੰਦਰ ਦੀ ਚਿਰਨਾਮਤ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਠੰਡੀ-ਠੰਡੀ, ਸੁੱਚੀ ਮਿੱਠੀ ਤੇ ਪਿਆਰੀ !
ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੈ ਮਹਿਕ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਖਿਲਾਰੀ !
ਉਫ !
ਕਿੰਨੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਬਰਫ-ਬਾਰੀ
ਏਸ ਬਸਤੀ ਦੀ ਠਰੀ ਹੋਈ ਬੁੱਕਲੇ
ਮਘ ਰਹੀ ਨਾ
ਕਿਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਅੰਗਾਰੀ
ਚੌਹੀਂ ਪਾਸੀਂ,ਜ਼ਹਿਰ-ਮੌਹਰੀ ਬਰਫ ਦਾ
ਮੋਨ ਸਾਗਰ ਹੈ ਪਰਸਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ, ਮੇਰਾ ਜਿਸਮ, ਮੇਰਾ ਜ਼ਿਹਨ
ਬਰਫ ਸੰਗ ਹੈ ਬਰਫ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਦੂਰ ਕਾਲਾ,ਰੁੱਖ ਲੰਮਾ ਚੀਲ ਦਾ
ਸ਼ੀਸ਼ੀਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜੋ ਉਂਘਲਾ ਰਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਬਸਤੀ ਦੀ,ਬਲੌਰੀ ਪਾਤਲੀ ਵਿਚ
ਸੂਲ ਵੱਤ ਚੁੱਭਿਆ ਹੈ ਨਜ਼ਰੀ ਆ ਰਿਹਾ
ਉਫ !
ਇਹ ਮੈਨੁੰ ਕੀਹ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ?ਮੇਰੇ ਖਾਬਾਂ ਦੀ ਸਰਦ ਤਾਬੀਰ ਵਿੱਚ
ਮੇਰੀ ਹਮਦਰਦਰਣ ਦਾ ਕੱਚੀ ਗਰੀ ਜੇਹਾ
ਸੁੱਤ-ਉਨੀਂਦਾ ਜਿਸਮ ਬਣਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਹਿੱਮ-ਮਾਨਵ ਵਾਂਗ ਚਲਿਆ ਆ ਰਿਹਾ
ਕੌਣ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਹੈ ਖੜਕਾ ਰਿਹਾ ?ਸ਼ਾਇਦ ਹਿੱਮ-ਮਾਨਵ ਹੈ ਟੁਰਿਆ ਆ ਰਿਹਾ
ਹੇ ਦਿਲਾ !ਬੇ ਹੋਸ਼ਿਆ !
ਕੁਝ ਹੋਸ਼ ਕਰ,ਨਾ ਤੇ ਕੋਈ ਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ
ਇਹ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਵਹਿਮ ਤੈਨੂੰ ਖਾ ਰਿਹਾ !
ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ,ਇਕ ਤੇਰੀ ਹਮਦਰਦਰਣ ਦਾ ਘਰ
ਸੋਚ ਕਰ, ਕੁਝ ਸੋਚ ਕਰ, ਕੁਝ ਸੋਚ ਕਰ
ਉਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ
ਅਮਾਨਤ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੀ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਪੀਣ ਗਿੱਲਾ ਪਾ ਰਿਹਾ
ਰੇਸ਼ਮੀ ਜਹੇ ਵਗ ਰਹੇ ਉਹਦੇ ਸਵਾਸ ਤੇ
ਨਜ਼ਰ ਮੈਲੀ ਕਿਸ ਲਈ ਹੈਂ ਪਾਰ ਰਿਹਾ ?ਉਹ ਤਾਂ ਮੰਦਰ ਦੀ ਹੈ ਸੁੱਚੀ ਪੌਣ ਵਰਗਾ
ਸੁਆਦ ਤੁਲਸੀ ਦਾ
ਜਿਦੇ ਚੋਂ ਆ ਰਿਹਾ !
ਹੇ ਮਨਾਂ
ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਕਰ, ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਕਰ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਉੱਕਾ ਹੀ, ਸ਼ਰਮ ਹੈ ਲਾਹ ਮਾਰੀ !
ਹੋਣ ਦੇ ਜੇ ਸੁੰਨ ਹੋ ਜਾਏ ਜਿਸਮ ਤੇਰਾ
ਹੋਣ ਦੇ ਜੇ ਸੁੰਨ ਹੋ ਜਾਏ ਉਮਰ ਸਾਰੀ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਧੁਰ ਤੋਂ ਗਮ ਦੀ ਇਕ ਸੰਗਰਾਂਦ ਹੈ
ਕਰ ਨਾ ਐਵੇਂ,ਮੂਰਖਾ ਤੂੰ ਨਜ਼ਰ ਮਾੜੀ !
ਲੱਭ ਹਮਦਰਦੀ ਚੋਂ ਨਾ
ਕੋਈ ਚਿੰਗਾੜੀ !ਵੇਖ, ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਵਧ ਕੇ ਸਰਦ ਹੈ
ਫਿਰ ਵੀ ਹੈ ਕਿੰਨੀ ਹੁਸੀਂ,ਬਸਤੀ ਪਹਾੜੀ !ਯਖ-ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਮੇਂ
ਮੇਰੇ ਲਾਗੇ,ਮੇਰੀ ਹਮਦਰਦਰਣ ਦੇ ਵਾਂਗ,ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੈ ਚਾਨਣੀ ਦੀ ਝੁੰਭ ਮਾਰੀ
ਪੋਹ ਮਹੀਨਾ, ਸਰਦ ਇਹ ਬਸਤੀ ਪਹਾੜੀ !
No comments:
Post a Comment